ГЭЙ, НАПЕРАД!

Гэй, наперад, покі сэрца

      Р‘'ецца, рвецца РЅР° прастор,

Годзе млеці ў паняверцы;

      Гэй, РґР° сонца! РіСЌР№, РґР° Р·РѕСЂ!


Хай бацькі стагналі ўчора,

      Йшлі РЅР° той сьвет без пары;

Сёньня ў нашай моцы гора,

      РњС‹ – жыцьця гаспадары!


Думка ў думку, дружна, сьмела

      РЈСЃРµ наперад грамадой!

Кожны ведай сваё дзела,

      Знай, Р·Р° праўду РєСЂСЌРїРєР° стой!


К новай долі шлях нам ляжа,

      РЇРє РЅР° небе Млечны Шлях,

Слова, дум ніхто ня зьвяжа,

      Жыць, цярпець РЅСЏ Р±СѓРґР·Рµ страх!


І ня стане больш пакуса

      Першых-лепшых Р·Р±РѕРєСѓ браць,

Славяніна-беларуса

      Вечна Сћ лапці абуваць.


Дык наперад, покі сэрца

      Р‘'ецца, рвецца РЅР° прастор,

Годзе млеці ў паняверцы!

      Гэй, РґР° сонца! РіСЌР№, РґР° Р·РѕСЂ!


1911  РЇ. Купала