Вобразы мілыя роднага краю,

      Смутак і радасьць мая!

Што маё сэрца да вас парывае?

      Чым так прыкованы я

К вам, мае ўзгорачкі роднага поля,

      Рэчкі, курганы, лясы,

Поўныя смутку і жальбы нядолі,

      Поўныя сумнай красы?

Толькі я лягу і вочы закрыю,

      Бачу я вас прад сабой.

Ціха праходзіце вы, як жывыя,

      Зьзяючы мілай красой.

Чуецца гоман мне сьпелае нівы,

      Ціхая жальба палёў,

Лесу высокага шум-гул шчасьлівы,

      Песьня магутных дубоў...

Вобразы мілыя, вобразы смутныя,

      Родныя вёскі і люд,

Песьні цягучыя, песьні пакутныя!..

      Бачу і чую вас тут.