RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Vieraščaka   (Мачанка) Tradycyjnaja strava, rod mačannia da błinoŭ. Abaviazkovyja kampanienty vieraščaki – kavałački svinoha sała i miasa, svinaja rabryna, kavałki kaŭbasy, duchmianyja prypravy. Vieraščaka zaŭsiody padkałočvajecca mukoj. Maje roznyja varyjanty pryhatvannia: sała, kaŭbasa, rabryna padsmažvajucca na patelni, potym tudy ŭłivajecca padkałota (muka, redka razviedzienaja vadoj), dadajucca duchmianyja prypravy, usio razam varycca abo piačecca ŭ piečy (Łahojščyna, Mahiloŭščyna, Turaŭščyna); sała, kaŭbasa i inš. varacca, potym strava padkałočvajecca mukoj, časam piarednie padsmažanaj (Hrodzienščyna, Centr. i Usch. Palessie). Vieraščaku rabiłi na buračnym abo chlebnym kvasie (Vilejščyna, niekatoryja rajony Hrodzienščyny). Časta była sviatočnaj stravaj. U niekatorych rajonach Zach. Palessia z sałam, rabrynaju, kaŭbasoju varyłasia juška (mukoj nie padkałočvałasia), jakaja spažyvałasia na pieršaje jak redkaja strava, a vkraščakaj nazyvałi varanuju sviežynu (piačonku, sała, miasa) u toj viečar, jak zabć parsiuka. Tady sama viačera nazyvałasia vieraščakaj. U naš čas vieraščaka pašyrana na ŭsioj Biełarusi pad nazvaj mačanka. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.