RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Vilčyk2 Raznoje ŭpryhožannie viaršyń zakryłin. V. byvajuć parnyja (utvarajucca vierchnimi vypuskami 2 pierakryžavanych zakryłin) i adzinarnyja. Parnyja - najbolš staradaŭniaje i pašyranaje ŭpryhožannie sialanskaj chaty. Ich robiać technikaj prapiłoŭki ŭ vyhladzie styłizavanych rahoŭ, konskich hałoŭ, ptušak, zmiej. Josć mierkavanni, što raniej V. vykonvałi abiarehavuju funkcyju (hł. u artykule Atrapiej), ale z ciaham času ich mahičny sens straciŭsia, jany stałi vyklučna dekaratyŭnym elemientam. Adzinarnyja V. zjaviłisia ŭ pač. ChCh st., ich vyrezvajuć z adnoj doški i prybivajuć na skryžavanni zakryłin. Razam z tradycyjnymi dekaratyŭnymi matyvami (rasłinny, zaamorfny, hieamietryčny) sustrakajucca formy, tolki ŭłascivyja adzinarnym V. (pika, strała i inš.). U naš čas formy V. ŭzbahačajuć sučasnaj emblematykaj (zorka, hołub). V. viadomy pa ŭsioj Biełarusi, za vyklučenniem paŭd. - zach. rajohaŭ Homielščyny, dzie bolš pašyranyja 4-schilnyja dachi. Традыцыйныя вільчыкі ў выглядзе конскіх галоў, птушак і рагоў. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.