RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Etnahrafija
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Duda
Narodny duchavy jazyčkovy muzyčny instrumient. Ujaŭlaje saboj skurany miech z maleńkaj trubačkaj – “soskaj” (“dudačka”, “sapl”, “posmak”) dla napaŭniennia jaho pavietram i niekalkimi ihravymi trubkami (“pierabor” z 7 adtułinami dla vykanannia miełodyi i 1-2 burdonnyja trubki – “huki”), jakija majuć piščyk z ardzinarnym jazyčkom z tryscinki ci husinaha (indyčaha) piara. Pry ihry dudar naduvaje miech, naciskaje na jaho łokciem levaj ruki, pavietra pastupaje ŭ trubki i prymušaje vibryravać jazyčki. Hučannie mocnaje i rezkaje. Na Biełarusi D. viadoma z 16 st., była najbolš pašyrana na ter. Viciebskaj, Vilenskaj, paŭn.-zach. i ŭsch. pavietaŭ Minskaj hubierniaŭ. D. – “viesiałucha” była vielmi papularnym muzyčnym instrumientam, vykarystoŭvałasia dla supravadžennia tancaŭ, piesień, prypievak na siamiejnych i kalandarnych sviatach, ihryščach, kirmašach. Hučała taksama ŭ ansambłi sa skrypkaj ci sa skrypkaj i cymbałami. Apošniaje pubłičnaje vykanannie na D. zafiksavana ŭ Połacku ŭ 1951.
Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл.
2009–2020. Biełaruś, Miensk.