RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Kaša1 Viasielnaja abradavaja strava, jakoj častavałi maładych pasla pieršaj šlubnaj nočy (časam i pierad šlubnaj nočču). Kałi maładych, nakrytych ručnikom abo namitkaj, pryvodziłi z kamory ŭ chatu, sviakroŭ u vyviernutym kažusie puhaj zdymała z ich pakryvała, kidała jaho na pieč, a ich sadziła za stoł i trojčy papieramienna častavała z łyžki K., trymajučy ŭ rukach puhu. Pakaštavaŭšy K., žanich braŭ z ruk maci łyžku z reštaj K. i kidaŭ jaje na pieč. Sviakroŭ “biła” maładych puhaj i vyhaniała z-za stała. Maładyja abiahałi vakoł stała i vychodziłi z chaty, a sviakroŭ sadziłasia na ich miesca. U niekatorych miascovasciach maładaja vybiahała z-za stała z chlebam u rukach, a małady – z sołlu i kłałi ich na pałicu. Miesca maładych za stałom zajmałi hosci. Nieŭzabavie maładaja viartałasia z zakuskaj, častavała sviakroŭ, apiasvała jaje pojasam ułasnaha vyrabu, viešała na plečy ručnik, a na hałavu zaviazvała čystuju chustku (Viciebščyna). U niekatorych vioskach Viciebščyny maładych sadziłi za stoł, u kancy jakoha stanaviłasia sviakroŭ z pirahom u rukach, a pažyłaja žančyna z rodu maładoha niesła harščok z K. i kryčała: “Horača, horača!”. Prydanki maładoj kidałi joj na ruki kavałak pałatna. Małady, za im maładaja łyžkaj brałi K. i kidałi jaje na pieč, a sviakroŭ pirahom vyhaniała ich z zastołla i sa svajoj radnioj sadziłasia na ich miesca. Rytuał kidannia K. na pieč ci ŭ paroh ujaŭlaje saboj reštki staraž. abradu achviaraprynašennia prodkam rodu. Da 19 st. jaho pieršapačatkovaje značennie scierłasia. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.