RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Kisiel1 Daŭniaja mučnaja strava. Varyłi z aŭsianaj, žytniaj, pšaničnaj hrubaha pamołu (razavaj) muki, časam z votrubja. Padobna na žur. Raščyniałi na K. na zakvascy abo dla zakvašvannia kidałi kavałak chleba. Roščynu na K. staviłi ŭ ciopłaje miesca na noč, potym pracedžvałi i z “cedu” hatavałi K. Varyłi hustym (uvieś čas pamiešvajučy), potym razłivałi pa misach i staviłi ŭ chałodnaje miesca, kab zastyŭ. Pra K., jaki ŭdaŭsia, kazałi: “Jak kvašanina, choć tancuj na im”. K. prypraŭlałi (zasmačvałi) alejem, sałam, zapivałi syradojem, “prysiorbvałi” vałohaj (kazałi: “Kisiel u dzvie łyžki jaduć – kisiel u adnu, vałohu ŭ druhuju”). Najbolš pašyrany byŭ aŭsiany K. Časam varyłi presny K. z harochavaj muki. Dziela hetaha mocna razvarvałi haroch, prapuskałi jaho praz rešata, davałi zastyć. Jełi z alejem. K. viadomy pa ŭsioj Biełarusi. Na posnuju kucciu byŭ adnoj z abaviazkovych straŭ. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.