RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,                Smutak i radaść maja!..         Jakub Kołas     Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka     Etnahrafija Kantekstny tłumačalny słoŭnik Łapci Tradycyjny sialanski abutak, plecieny z łyka (łazovaha, łipavaha), piańkovych abo lnianych vitušak ci tonkich viarovačak. Łyka dla Ł. drałi ŭ mai – červieni, narychtoŭvałi taksama łuccio – tonkija łipavyja žerdki z karoj. Łykavyja skrutki viešałi ŭ kleci, na haryščy chaty; pierad vykarystanniem ich razmočvałi ŭ ciopłaj vadzie (kab byłi ełastyčnymi), łuccio rasparvałi ŭ piečy i zdymałi z jaho łyka. U zaležnasci ad techniki vyrabu vyłučałisia 2 typy Ł.: pramoha (pašyrany paŭsiudna) i kasoha (na U Biełarusi) placiennia. Ł. pramoha placiennia padzialałisia na niekalki vidaŭ. Najbolš pašyranymi byłi kaviarzni (hłuchija Ł., slepaki) – Ł. z hłybokim zakrytym naskom (hałoŭkaj) i zapiatkam. Na Viciebščynie, častkova Mahiloŭščynie plałi ščarbaki (biaspiatniki) – niehłybokija (amal adna padešva) Ł. biez hałovak (zamiest ich spieradu byłi dzvie šyrokija łykavyja piatłi) i zapiatak, z kožnaha boku – para vuzkich pietlaŭ (zaborniki) dla pradziavannia abor. Ščarbaki nasiłi pieravažna ŭletku na palavych rabotach. Na Palessi, Pd Hrodzienskaj i Minskaj hub. Bytavałi t. zv. Zračyja Ł., u jakich nasok pasiaredzinie zvierchu byŭ adkryty – “voka” (jaho stvarała adsutnasć piaredniaha vuška – straki). Ł. pramoha placiennia pačynałi plesci z naska (tolki ščarbaki z piaty). U bakavyja vuški (kurcy, kuraki) ustaŭlałisia zavostranyja z adnaho kanca pałački (suhaki, zanozy), padešvu Ł. dla mocnasci padplatałi łykam z dapamohaj žaleznaha ci kascianoha kručka (spica, spičuk, kačadyk, padplotka). Zredku niz Ł. padšyvałi skuraj. Na Padniaproŭi i Paazieri bytavałi Ł. pramoha placiennia – pachłapni (pachrasni) – byłi pašyrany na bieł. Rus. Pahraniččy i łičacca rus. Zapazyčanniem. Miełi hłybokija kruhłyja nasy, vysokija baki i zapiatki. Pry ich vyrabie vuzkija, ačyščanyja ad kary pałoski łyka ščylna padhaniałi adna da druhoj; plałi na draŭlanaj kałodcy pa pamiery nahi. Padešvu padplatałi vituškami piańki ci tonkimi viarovačkami. Pachłapni časam vyrablałi ramiesniki na zakaz ci na prodaž. Jany łičyłisia sviatočnym abutkam, nasiłi ich pa niekalki hadoŭ. U 19 st. na Z. Biełarusi byłi pašyrany skuranyja Ł. – pastały.   Vyrab Ł. byŭ pieravažna mužčynskim zaniatkam (ich plałi ŭ volny ad raboty čas, u zimovyja viečary i inš.). Ł. nasiłi mužčyny i žančyny, darosłyja i dzieci na praciahu ŭsiaho hoda. Ich nadziavałi na pałatnianyja anučy, zimoj – na sukonki. Drobnaja šlachta zamiest anuč užyvała šarscianyja pančochi. Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл. 2009–2020. Biełaruś, Miensk.