RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Etnahrafija
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Parušnicki lemiez
Umoŭnaja ŭmova škłoŭskich šaŭcoŭ i šapavałaŭ. Bytavaŭ u miastečku Škłoŭ Mahiloŭskaha pavieta. Leksičny skład pa zapisach Je. R. Ramanava nałičvaje 651 słova i achopłivaje 13 paniacyjnych hrup. Bolšasć paniacciaŭ abaznačałasia ahulnaŭžyvalnymi bieł. słovami, zaciemnienymi ŭstaŭkami – prystaŭkami “ku-” (“kuviesna” – viasna, “kubałota” - bałota), “šu-” (“šuhara” - hara), sufiksami “-on” (“svaton” – svat, “hriechon” - hrech), “-oš” (“dymoš” – dym, “pиsaroš” - pisar), “-nиk” (“łabušnиk” – muzykant, “kuvieznиk” - kaval). Bolšasć prymietnikaŭ utvorana pry dapamozie sufiksaŭ “-иmn-”, “-omn-” (“horkomnyj” – horki, “chudиmyj” - chudy). Z nazvaŭ dzion tydnia zarehistravany tolki subota (“subantiuk”) i niadziela (“deušnиca”). Adnym słovam mahłi abaznačacca niekalki paniacciaŭ (“sиvor” – snieh, lod, hrad, maroz, miaciełica). Nieviałikaja kolkasć słoŭ z inš. moŭ (z hreč. “krieso” – miasa; z łac. “deus” – sonca, boh; z tatarsk. “basać” - rezać). Častka słoŭ – vuzkija dyjalektyzmy (“łoch” - mužyk). U leksicy 168 słoŭ ahulnyja z katrušnickim lemiezniem (što pakazvaje na ahulnasć pachodžannia). Hramatyka i sintaksis P. ł. – biełaruskija. Falkłornych tvoraŭ na P. ł. nie zafiksavana.
Krynica: Этнаграфія Беларусі. Мінск. 1989. Рэдактар: Шамякін I. П. Выдавецтва: БелСЭ. 575 с.: іл.
2009–2020. Biełaruś, Miensk.