RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Jan Barščeŭski
Daviedka
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Šlachcic Zavalnia
 
abo Biełaruś u fantastyčnych apaviadanniach
Kolki słoŭ ad aŭtara
Narys paŭnočnaje Biełarusi
Šlachcic Zavalnia
Apaviadannie pieršaje. Pra čarnaknižnika i pra cmoka, što vyłupiŭsia z jajka, zniesienaha pieŭniem
Apaviadannie druhoje. Zuchavatyja ŭčynki
Apaviadannie treciaje. Vužynaja Karona
Apaviadannie čaćviortaje. Vaŭkałak
Uspaminy pra naviedannie rodnaha kraju
Połacak
Rybak Rodźka
Kavalova Aŭhinia
Apaviadannie piataje. Radzimy znak na vusnach
Slapy Francišak
Apaviadannie šostaje. Płačka
Syn Bury
Bura
Arhanisty z Rasonaŭ
Apaviadannie siomaje. Vohniennyja duchi
Kuccia
Dumki samotnika
Hosci ŭ zale Zavalni
Tvardoŭski i vučań
Apaviadannie vośmaje. Biełaja saroka
Apaviadannie dzieviataje. Pakutny duch
Viečar pierad Novym hodam
Apaviadannie dziesiataje. Vałasy, jakija kryčać na hałavie
Cyhan Bazyl
Apaviadannie adzinaccataje. Žabier-trava
Jasnasć u niebie
Tavaryš u padarožžy
Rada
Padarožnyja
Apaviadannie dvanaccataje. Stohadovy stary i čorny hosć
Apaviadannie tranaccatie. Čaraŭnik ad pryrody i kot Varhin
Apaviadannie čatyrnaccataje. Dziŭny Kij
Haspadarčyja kłopaty
Arhanisty Andrej
Adjezd
KOLKI SŁOŬ AD AŬTARA
        Siarod biełaruskaha naroda zachoŭvajucca jašče i ciapier niekatoryja padanni daŭnich časoŭ, jakija, pierachodziačy ad čałavieka da čałavieka, zrabiłisia takija ž ćmianyja, jak i mifałohija staražytnych narodaŭ. Žychary hetaha kraju, a mienavita Połackaha, Nievielskaha i Siebiežskaha pavietaŭ, spradvieku pakutujučy, zusim zmianiłisia charaktaram; na ich tvarach zaŭsiody adbity niejki smutak i zmročnaja zadumłivasć. U ich fantazijach uvieś čas błukajuć niadobryja duchi, jakija, adnak, słužać złym panam, čaraŭnikam i ŭsim niepryjacielam prostaha ludu.
        Ja naradziŭsia tam i vyras, ich skarhi i žurbotnyja apaviadanni, jak homan dzikich lasoŭ, naviavałi na mianie zaŭsiody zmročnyja dumki i z dziacinstva byłi majoj adzinaju maraj.
        Niekatoryja z hetych rodnych uspaminaŭ ja pryhadaŭ u baładach; heta byŭ moj samotny napieŭ. Bałady byłi pačatkam taho, pra što ja mieŭ namier skazać padrabiazniej. Heta ŭ čałaviečaj natury – ad piesni pierachodzić da apaviadannia pra toje, što nas najbolš zajmaje. Pavinny vyjsci adzin za adnym šesć1 tomikaŭ hetych apoviesciej, jakija malujuć pieravažna miasciny paŭnočnaj Biełarusi, bo hety kutok ziamłi zaŭsiody vykłikaje ŭ mianie najmilejšy ŭspamin.
        Ja nie pierajmaju formaŭ, jakija lubiłi piśmienniki anhłijskija, niamieckija abo francuzskija; łiču, što čužaziemnaje nie budzie pasavać niehavarkomu žycharu Biełarusi. Uziaŭ ja formu z samoj pryrody. Sirata štodzionna narakaje na svaju niadolu, apaviadaje pra roznyja pakuty, jakija jon musiŭ tryvać na hetym sviecie, i jaho skarhi na praciahu ŭsiaho žyccia złivajucca ŭ adnu apoviesć, choć jon i nie dumaŭ sionnia pra toje, što budzie apaviadać zaŭtra.
        
        Jan Barščeŭski
        Pieciarburh,
        8 vierasnia 1844

        
        
        
        
        ––––––––––––
        1 Vyjšłi čatyry tomiki.
        


Padabajecca     Nie padabajecca
2009–2020. Biełaruś, Miensk.