|
|
З'ЯВА III
Тыя самыя, Ціхон Пратасавіцкі і яго жонка Куліна.
Ц i x о н. Хрэн табе ў вочы,— жонка, а жонка! Хадзі да паўзірайся, як дачка твая з Грышкам Цюхайчыкам галубіцца!
К у л i н а (за сцэнай). Хто? Дачка? Бойся Бога, ды яна ж яшчэ малая. (Уваходзіць.)
Ц i x о н. Які чорт малая! Хрэн табе ў вочы,— хадзі палюбуйся!
М а р ы с я. Якая ж я малая, калі мне на Спаса скончыцца семнаццаць год?!
К у л і н а. Маўчы ты, хітрая лісіца! Бачыш ты, як яна скора палічыла гады!
Ц і x о н. Ах ты, чортаў сыну,— хрэн табе ў вочы! Не годзе таго, што бацька да жывога мяне пакрыўдзіў, назваўшы не шляхціцам, дык яшчэ сынок дачку нам баламуціць.
Г р ы ш к а. Ды я ж яе люблю і хачу з ею жаніцца...
Ц i x о н. Ось я цябе так пажаню, як твайго бацьку! Жонка, а жонка! Дай мят-лу,— хрэн табе ў вочы!
Г р ы ш к а. Што хочаце, тое рабіце, а ўсё-такі Марыся будзе мая! (Да Марысі.) Бывай здарова! (Выходзячы, спатыкаецца з Куторгам і збівае таго з ног, Марыся ўцякае ў хату.)
|
|
