МЫШКА ПІК-ПІК ПІША ВЕРШ
Аднойчы ноччу вылезла мышка Пік-Пік з норкі і пачала шукаць смачненькага.
Але ў доме не толькі не знайшлося нічога смачненькага, але не было ні Таты, ні Мамы, ні дзяўчынкі Веранічкі, ні коткі Пепіты!
Аказваецца, яны ўсе паехалі ў вёску да бабы з дзедам, а мышка праспала...
Раззлавалася Пік-Пік, пакрыўдзілася. «Усе мяне кінулі! Ну, нічога, я і без іх пражыву».
Пачала мышка думаць, з чаго пачаць самастойнае жыццё.
Перш за ўсё трэба купіць шмат цукерак.
Цукеркі купляюць у краме за грошы. Грошы прыносіць Тата. Ён атрымлівае іх за вершы. А вершы Тата піша сам, і праца гэта не вельмі складаная.
Праўда, Мама таксама піша вершы, але пры гэтым яна ў левай руцэ трымае лыжку, якой памешвае ў каструлі, а ў правай руцэ – самапіску.
Не, так пісаць – сабе даражэй! Вось Тата – кладзецца на канапу, закідвае нагу на нагу, бярэ сшытак і пачынае бубнець: «Бубу-бу! Тра-та-та-та, бу-бу-бу!» I нават час ад часу рукой з самапіскай памахвае ў паветры!
«Гэтак і я змагу! – вырашыла мышка. – Напішу вершы, атрымаю грошы і пабягу па цукеркі!»
Узяла Пік-Пік са стала ліст паперы і самапіску, залезла на канапу і пачала бубнець:
– Бубу-бу! Гугу-гу! Пі-пі-і-і-і!
I нават самапіскай не паленавалася махаць.
Старалася мышка, старалася, а верша няма! Яна ўжо і аркуш перавярнула, і самапіску пакусала, а верш – не з’яўляецца!
Раззлавалася мышка, з’ела ліст, развінціла самапіску, а тут на фортку села шэрая незнаёмая варона.
– Хто тут мышка Пік-Пік? Прымайце пасылку з вёскі!
Не паспела мышка здзівіцца, як узрадавалася! Варона паляцела, а на стале застаўся вялікі пакунак, з якога смачна пахла.
Раздзерла яго хутчэй Пік-Пік, і адтуль высыпаліся грыбы, арэхі, морква, гарох, семачкі – і, канечне, цукерачкі!
А зверху ляжала запіска: «Не сумуй, Пік-Пік, мы заўтра вернемся!
Тата, Мама, Веранічка, Пепіта».
I ад радасці ў мышкі напісаўся верш:
Вельмі я сябрам удзячна,
Бо люблю паесці смачна.
З’ем арэшкі, з’ем грыбочкі,
Не пайду ніколі ўпрочкі!
З’ела мышка Пік-Пік усю пасылку і пайшла спаць. А праз сон усё прыкідвала, колькі зможа купіць цукерак на тыя грошы, што заплацяць ёй за такі цудоўны верш!
|
