|
МЫШКА ПІК-ПІК І СПРОБА ГВАЛТУ
|
|
|
МЫШКА ПІК-ПІК І СПРОБА ГВАЛТУ Аднойчы Веранічка прыбірала свае лялькі. Колькі стужак самых розных колераў, з блішчынкамі і без, колькі фартушкоў з фальбонамі і вышыўкай, колькі капялюшыкаў з кветкамі і стракатых спаднічак з карункамі мелі тыя лялькі! Мышка Пік-Пік доўга назірала зпад шафы за Вераніччынай гульнёй, пасля не вытрымала і сама падышла да мадысткі. – Я таксама хачу прыгожа апрануцца! – заявіла мышка. – Але ж мае лялькі збіраюцца на баль, – сказала Веранічка, якой зусім не хацелася аддаваць мышцы чысценькія і далікатныя апранахі. – І я пайду на баль, – упарцілася мышка. – Што ты над гэтымі кавалкамі гумы завіхаешся – яны ж нават «дзякуй» не скажуць. Мяне апрані! Давялося Веранічцы сапраўды прыбраць шэрую нахабніцу. Пік-Пік атрымала капялюш з шырокімі палямі, ружовую сукенку з мноствам ніжніх спаднічак і ад таго вельмі пышную і карункавую накідку, абшытую белай істужкай. Пік-Пік была цалкам задаволеная. Выгляд шыкоўны! – Я цяпер не проста мышка, – зрабіла выснову Пік-Пік, – а пані мышка. Трэба пра гэта зараз жа ўсім паведаміць! Пабегла Пік-Пік да Пепіты.Тая ляжала на канапе і драмала. – Паглядзі, Пепіта, якая я важная стала! – адразу пачала хваліцца мышка. Пепіта зірнула на яе і прамармытала: – Ну і што? – Як гэта што?! Я цяпер не проста мышка, я пані Пік-Пік! І каб іначай мяне не называла! Але Пепіта толькі пазяхнула і адвярнулася да сценкі. Пабегла мышка на кухню да Мамы. Але і тая ніяк не адрэагавала на з’яўленне ў кватэры новай «пані». Пакрыўджаная, Пік-Пік пабегла да Максіма. Максік ляжаў у ложачку і задумліва грыз гумавага баранчыка. – Паглядзі, Максік, хто да цябе прыйшоў! – аб’явіла мышка. Максім вельмі ўзрадаваўся, кінуў баранчыка і пачаў падскокваць седзячы. – Уга! Уга! – Я цяпер – пані Пік-Пік! – горда растлумачыла мышка. – Ага! Ага! – згадзіўся Максім, цягнучы да мышкі ручкі. – Што, хочаш бліжэй на мяне паглядзець? – здагадалася пані, і Максік пацвердзіў: – Ага! Ага! Задаволеная створаным уражаннем, Пік-Пік ускараскалася на крэсла, адтуль – на ложак: – Ну, вось, глядзі... Магу яшчэ бліжэй па... Ой! Радасны Максімка схапіў новую цацку і пачаў яе даследаваць. Бедная пані толькі верашчала. А бессаромны гвалтаўнік ужо садраў з яе карункавую накідку, скінуў капялюшык і тузаў ва ўсе бакі пышныя фальбоны сукенкі. Тут яго ўвагу прыцягнуў ружовы мышчын хвосцік. Максік схапіў яго і пацягнуў у рот. Пік-Пік з усяе моцы вырывалася, так што малы разбойнік ніяк не мог дацягнуць цікавую вяровачку да слінявага рота. Нарэшце на верашчанне мышкі прыбегла Мама. – Максім! Што за гадасць ты ў рот цягнеш? Кінь зараз жа! Мама расціснула Максімкаў кулачок, і мышка вызвалілася. Абражаная, распранутая, кінулася небарака бегчы ў сваю норку. Ля шафы па-ранейшаму сядзела Веранічка і самааддана гулялася з лялькамі. Пік-Пік паскардзілася ёй на абуральныя паводзіны брата. – Ён жа проста маленькі! – супакоіла яе Веранічка. – Ты яму вельмі спадабалася, а ён думае, што ўсё прыгожае можна пакаштаваць. Вось таму і схапіў цябе. На такіх малечаў крыўдаваць нельга! Сама вінаватая, што да яго палезла. Мышка надзьмулася, але ўсё-ткі супакоілася. Прычынай жа ўсяго была яе, мышчына, выключная прыгажосць!
|