|
МЫШКА ПІК-ПІК САЧЫНЯЕ КАЗКУ ПРА СЯБЕ
|
|
|
МЫШКА ПІК-ПІК САЧЫНЯЕ КАЗКУ ПРА СЯБЕ
Аднойчы на кухні Мама чысціла бульбу. І раптам пачула вісклівы голас:
– Толькі і думаем пра тое, каб жывот чымсьці напхаць. А пра ежу духоўную і не ўспамінаем!
Мама вельмі здзівілася з такіх прачулых слоў і агледзелася вакол. На зэдліку сядзела, звесіўшы хвосцік, мышка Пік-Пік.
– Пра што ты гаворыш, зверанятка? – перапытала разгублена Мама.
– Як гэта пра што? Ты чаму казкі перастала пра мяне сачыняць? – абурана працягвала мышка. – Артыкулы нейкія ўзялася пісаць, як быццам без цябе навуковак не хапае. Вунь адна цётка Ірка чаго вартая, што хацела мяне ў лабараторыі вывучаць як невядомы навуцы від мышы!
– Ведаеш, – абурылася ў сваю чаргу Мама, – на свеце ёсць шмат цікавага, акрамя мышэй.
– Я – адзіная і непаўторная мышка ў свеце! – упэўнена заявіла Пік-Пік. – Таму неадкладна давай сачыняй пра мяне казку! А я дапамагу. Можа быць, нарэшце нешта талковае і атрымаецца.
– Здаецца, раней я без цябе цудоўна абыходзілася, – пакрыўдзілася Мама, нават бульбіну ачышчаную міма каструлі кінула.
– «Цудоўна!» Насачыняла пра мяне рознай лухты, на смех выставіла! Хіба такой павінна быць сапраўдная казка?
– А якой жа?
– А вось паслухай. Вучыся! – Мышка натхнёна заплюшчыла вочы і пачала расповед: – У адным трыдзевятым царстве жыла-была чароўная прынцэса мышка. І такая яна была прыгожая, як... як сметанковы торцік. І аднойчы скраў гэтую чароўную мышку злосны вогненны цмок... па мянушцы Мурзік. Заплакала ўсё царствакаралеўства слязьмі горкімі, а цар Мыш, бацька, значыць, гэтай прыгожай мышкі, аб’явіў па ўсім свеце, што той добры рыцар, які вызваліць прынцэсу з кіпцюроў паганага цмока Мурзіка, возьме яе сабе за жонку і палову царства ў пасаг...
Тут на кухню забег Максімка.
– Мама, печыва хачу, што ты ўчора вечарам спякла! Не, два печывы давай...
Мышка абурылася:
– Не перашкаджай мне казку расказваць!
– Якую казку? – зацікавіўся Максімка, хрумкаючы печывам.
– Ды вось Пік-Пік пра сябе сачыняе, – патлумачыла Мама. – Як чароўную мышкупрынцэсу скраў пачварны цмок...
– А, ведаю, што далей! – радасна закрычаў Максімка. – Цмок прынёс мышку ў сваю кватэру і кажа: «Гэта ты скрала маю партыю наркотыкаў?!» А мышка скідае з сябе сукенку і крычыць: «А я не мышка, я робатпаліцэйскі! Імем закону я цябе арыштоўваю!» І дастае вось такі пісталет-аўтаматкулямёт з ракетным рухавіком! А цмок націскае на кнопачку, і з прыбіральні выбягае банда гангстэраў! – пры гэтых словах Максімка ўзяў са стала яшчэ печыва і парассоўваў па кішэнях. – Ну, добра, я пайшоў. Расказвайце далей без мяне.
– Значыць, робатпаліцэйскі... Дакладней, прынцэса-мышка...– дрыготкім голасам працягнула свой аповед Пік-Пік, але дзверы кухні зноў расчыніліся, і ўвайшла Веранічка.
– Я таксама хачу печыва! – сказала яна. – А пра што вы гаворыце?
– Ды вось Пік-Пік казку пра сябе сачыняе, як яе цмок скраў, а яна аказалася робатампаліцэйскім, – цярпліва патлумачыла Мама.
– А, ведаю, ведаю, што далей! – узрадавалася Веранічка. – Цмок ёй кажа: «Мы будзем уладарамі свету! Паглядзі, у мяне пад ложкам схаваны тры атамныя бомбы, і калі ўсе краіны не пакарацца мне, я гэтыя бомбы скіну на самыя вялікія гарады свету!» А мышка, уся такая ў белым, з фальбонамі і карункамі, а ў доўгіх белых валасах банцікі, банцікі, кажа: «Падзяліць уладу з такім вар’ятам? Нізавошта!» Цмок дастае пісталет, але ў гэты момант праз акно ўрываецца Бэтман: «Я спыню цябе, зладзюга!» Ну добра, я пайшла гуляць. Мае лялькі таксама печыва хочуць. Я ім толькі што кожнай аперацыю зрабіла.
І Веранічка, напхаўшы кішэні печывам, пайшла.
– І адважны Бэтман... Дакладней, рыцар... дастае зачараваны меч... – паспрабавала працягнуць свой сюжэт мышка, але на кухню зайшла Пепіта.
– Кажуць, тут пячэнніцы смачненькія даюць, – прамуркатала яна. – А, вось яны! Добранька... Пра што гамонім?
Мышка, уся ў кепскіх прадчуваннях, не хацела дзяліцца інфармацыяй. Але Мама зноў усё пераказала, і Пепіта з задавальненнем прапанавала сваю версію:
– Цмок пасадзіў мышку ў электрычнае крэсла і кажа: «Прызнавайся, ты – руская шпіёнка Каця!» І тут электрычнае крэсла ўстае і накіроўвае на цмока пісталет: «А я – амерыканскі агент нуль-нуль-нуль! Мы разам з Кэт высочвалі цябе па ўсім свеце! Крылы ўгару, нягоднік!»
Калі Пепіта пайшла, мышка, паверашчаўшы наконт некультурных котак, якія не ведаюць смаку ў добрых казках, працягнула:
– Рыцар адсек цмоку сваім зачараваным мечам усе тры галавы, так што цмок ледзь паспеў тры разы сказаць «мяў», і апусціўся... Рыцар, вядома, а не цмок... на калена перад чароўнай прынцэсай...
І тут на кухню зайшоў Тата. Зразумела, нягледзячы на слабыя пратэсты мышкі, казка атрымала новую версію.
– Цмок аказаўся касмічным прышэльцам, – з задавальненнем казаў Тата. – Ён хацеў замяніць мышчыны мазгі на свае, каб у мышчыным целе захапіць уладу над зямлёй. Але мышчыны мазгі былі занадта маленькія, і цмокавы не змясціліся на іх месца. Цмок пхаў іх у мышку, пхаў, і ў рэшце рэшт яны расплавіліся і выцеклі ў мышкі з вушэй. Мышка апрытомнела, вымыла галаву кока-колай і вярнулася дадому. Яна так і не даведалася, што прадухіліла вялізарную катастрофу зямной цывілізацыі. А што, пячэнне яшчэ засталося?
Калі за Татам зачыніліся дзверы кухні, мышка нейкі час сядзела моўчкі, пасля пачала ціха ўсхліпваць:
– Такую казку сапсавалі...
– Не плач, не плач, даражэнькая, – пашкадавала яе Мама. – Цяпер раскажы ўсё наноў.
– Не магу... Я зусім заблыталася...
– Ну добра, я дапамагу, – супакоіла мышку Мама. – Слухай. Пайшла мышка на цмокаву кухню. А там у вазачцы ляжалі смачненькія цукерачкі. Узрадавалася мышка і давай іх есці. Ела, ела. І не ведала, што зробленыя тыя цукерачкі цмокавы былі не з цукру, а з...
– Не! Гэта невыносна! – ускрыкнула небарака Пік-Пік і, не жадаючы даведвацца, з чаго робяць цукеркі для цмокаў, кінулася бегчы з кухні.
Праўда, не забылася прыхапіць са стала апошняе пячэнніца.
|
