|
К р у ч к о ў — станавы прыстаў. П і с у л ь к і н — яго пісарчук. Пінская ваколічная шляхта: Ц і х о н П р а т а с а в і ц к і. К у л і н а — яго жонка. М а р ы с я — іх дачка. І в а н Ц ю х а й - Л і п с к і. Г р ы ш к а — яго сын. Ц і м о х А л ь п е н с к і. Б а з ы л ь С т а т к е в і ч. Х а р ы т о н К у т о р г а. Д з е с я ц ь і н ш ы х а с о б. Д з е с я ц к і. Дзея адбываецца ў ваколіцы О.... паміж балотаў, у глушы Пінскага павета. Сцэна паказвае шляхецкую ваколіцу. Гаспадарскія будынкі раздзелены садамі З боку сцэны — хата заможнага гаспадара; пры ёй — лаўка. М а р ы с я (седзячы на лаўцы, прадзе і прыпявае) № 1 Цяжка жыці мне, дзяўчаці, З міленькім ў разлуцы, — Лае бацька, лае маці, Што сэрцайка ў скуцы. Годзе сядзець над прасніцай, — Я хачу быць маладзіцай! Маці кажа: век мал оды, Ой, ты яшчэ мала! А сама ўжо ў гэты годы Бацьку пакахала. Годзе сядзець над прасніцай, — Я хачу быць маладзіцай! Ой, так! Няхай ганіць бацька, няхай лае маці, а я люблю Грышку і любіць яго век буду. Ой, бедныя ж нашы галованькі!.. Што гэта за дур напаў на бацькоў? П’яныя завяліся ды пабіліся з сабою за шляхецтва, а мы з Грышкам праз тое гаруем і ныем. Яго бацька падаў на майго ў суд скаргу, і сягоння прыедзе ў ваколіцу Найяснейшая карона на прасоку. У ім цэлае наша спасенне. Як прыедзе, дык мы з Грышкам паклонімся яму ў пояс ды будзем прасіць ды маліць, каб ён пагодзіў нашых бацькоў ды каб яны дазволілі нам пажаніцца. А ён такі сярдзіты, не дапускай ты госпад! Як наставіць адзін вус угору, а другі ўніз ды крыкне: па найяснейшаму ўказу! — то бацькі спалохаюцца ды зладзяць нам вяселле... Ды што гэта зрабілася Грышку? (Грышка паціху паказваецца з-за дзерава, крадучыся да Марысі.) Баюся, каб не паўставалі бацькі,— нельга было б пабачыцца з ім. (Устаўшы, пахаджвачы па сцэне, гаворыцъ.) Ой, Грышка, Грышка! Ты штось цяпер зрабіўся вельмі лянівы. Табе, пэўна, сэрца цяпер так ужо не ные па мне... Як прыйдзе, дык пакажуся перад ім сярдзітаю і хоць будзе прасіць і маліць, каб пацалавала, дык не пацалую. Далібог, што не пацалую!
|
|