Z nadziejaj harotnaj, Ź ślazoju čyrvonaj Błudžu ja, markotny, Pa rodnych zahonach. Błudžu i nia znaju, Dzie praŭda, dzie siła, I cicha pytaju U dumki niamiłaj: Niachaj mnie havora, Niachaj apiavaje Ab soncy, ab zorach, Ab radasnym krai. Dzie nieba – jak nieba, Dzie dola – jak dola, Dzie chleba – šmat chleba, Dzie vola – razdolle! Dzie ludzi – jak ludzi: Nia čachnuć u pleśni, Dzie z sercami hrudzi, Dzie pieśni – jak pieśni! Dzie śpioki, marozy Ŭ znaki nie dajucca, Dzie ŭzdochi, dzie ślozy Nia čutny, nia ljucca. Jak samaje sonca, Dzie jasna – tak jasna, Jak samaje sonca, Dzie ščasna – tak ščasna. Zaznać choć minutku Paciech hetkich miłych!.. Bo ŭ viečnym žyć smutku Ja, ludzi, nia ŭ siłach!..
1908
|
|