Hej ty, hej, Biełaruś, maładaja staronka,
Što hibieła stalećci ŭ biaspućci, ŭ paciomkach, –
Hej, skažy, skul ciapierašnia słava tvaja?
Hej ty, hej, Biełaruś maładaja maja!
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
Nie ź viasiołaści jasnaj, nia ź jasnych pałacaŭ,
A z kanajučaj kryŭdy ŭ pachilenaj chatcy,
Vyzyvanaja praŭdaj, taptanaj, žyvoj,
Ja ŭzyšła, raśćviła niepahasłaj zaroj.
Darma cheŭry čužyncaŭ mianie zastaŭlajuć
Pakłaniacisia im, pradajuć i kuplajuć
I apiekaj svajoj źnievažajuć mianie, -
Z svaim ludam nia damsia ŭ svajoj staranie.
Ni naśmiešak, ni postrachu vorahaŭ silnych,
Nie pužajusia j piesień panurych, mahilnych, –
Śvietu cełamu łžyvyja vočy pratru,
Što ŭładarka ja tut, nie ŭmiarła i nia ŭmru.
Hartavana ślaźmi i kryvioju naroda,
Razabjucca ciapier aba mnie ŭsie niahody,
I dzie ŭpadak byŭ moj, stanie dumna syn moj,
Povien vołi i słavy niazłomnaj stupoj.
Ja śviatła iskry ŭ dumkach biazdolnych zasieju,
Adnaŭlu sercy ichnyja hartam, nadziejaj,
Pakažu im žyćcia ich praŭdzivu zaru,
Pa razvałinach novu ŭsiabytnaść stvaru.
I ad kraju da kraju ŭsio dalej i dalej
Moc maja razaljecca niazmožanaj chvalaj,
Pieśniary aba mnie buduć pieśni składać,
Narod budzie ich pieć i mianie prasłaŭlać.
Hramadzianskaja zhoda, supolnaść zahoście,
Až uściešacca pradziedaŭ cieni i kości,
Słoŭ unuka nia zhłušyć nijaki prymus,
Što jon rodnaj ziamłi vierny syn, biełarus.
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
Hej ty, hej, Biełaruś, maładaja staronka!
Ustavaj ža, ŭstavaj z panižeńnia, z paciomkaŭ,
Chaj ža budzie niazmožana ŭłada tvaja!
Hej ty, hej, Biełaruś maładaja maja!
1909
|
|
