Згінулі сьцюжы, марозы, мяцеліцы, Болей ня мерзьне душа ні адна, Сонейкам цёпленькім, зеленьню вабнаю Абдаравала зямельку вясна. Рэчкі бурлівыя, ўчора санлівыя, Сёньня усталі, плывуць і бурляць; Рыбкі шмыглівыя скачуць, купаюцца, К небу прыветна з вадзіцы глядзяць. Пушчы паважныя, зімку праспаўшыя, Радасна песьні зайгралі свае; Лісьці зашасталі, птушкі зачыркалі, Сьвішча салоўка, і дзяцел клюе. Поле травіцаю сочнай адзелася, Выйшла скацінка і дружна скубе, Каля скацінкі падпасьвіч з жалейкаю Ходзіць навокал ды йграе сабе. Грай, грай, жалеечка! грай, грай, вясёлая! Выйграй зь вясною і долечку мне; З пушчаю, з птушкамі, з вольнымі ветрамі Грай мне аб шчасьці, грай аб вясьне!
1906
|
|