Za pakutnaj za haroju
Ŭźniośsia javar adzinoki
I kivaje hałavoju,
Ŭsio kivaje ŭ śviet daloki.
Kolki, biedny, kryŭdy maje?
Kolki žalu ŭ halnym šumie:
Chto padhledzie, ŭsio zhadaje,
Ŭsio pračuje ŭ sonnaj dumie?
Smucien javar. Zmahać-bicca
Sił zamała ź niepahodaj –
Pa łistočku, pa hałincy
Ŭsio hublaje z kožnym hodam.
Hej, i javar žyŭ nadziva,
Pahladaŭ u śviet z advahaj,
Byŭ jon kniaziem hetych nivaŭ,
Na ŭsim śviecie mieŭ pavahu.
Ad uzhorka da uzhorka –
Ci tam soniejka, ci viejka,
Ci to soładka, ci horka –
Pomnić javara žalejka.
I ŭ dzień budni, i ŭ niadzielu
Jon ź ludziami sa svaimi.
Kolki piesień ab im śpiełi?
Kolki ŭ pieśniach jaho imia?
Źbiehłi lety za latami.
Jak nia našy, našy pieśni;
I my sami, jak nia sami.
A naš javar? Až baleśnie...
Za pakutnaj za haroju
Płača chmurny, adzinoki
I kivaje hałavoju,
Ŭsio kivaje ŭ śviet daloki...
1909
|
|
