Za pakutnaj za haroju Ŭźniośsia javar adzinoki I kivaje hałavoju, Ŭsio kivaje ŭ śviet daloki. Kolki, biedny, kryŭdy maje? Kolki žalu ŭ halnym šumie: Chto padhledzie, ŭsio zhadaje, Ŭsio pračuje ŭ sonnaj dumie? Smucien javar. Zmahać-bicca Sił zamała ź niepahodaj – Pa łistočku, pa hałincy Ŭsio hublaje z kožnym hodam. Hej, i javar žyŭ nadziva, Pahladaŭ u śviet z advahaj, Byŭ jon kniaziem hetych nivaŭ, Na ŭsim śviecie mieŭ pavahu. Ad uzhorka da uzhorka – Ci tam soniejka, ci viejka, Ci to soładka, ci horka – Pomnić javara žalejka. I ŭ dzień budni, i ŭ niadzielu Jon ź ludziami sa svaimi. Kolki piesień ab im śpiełi? Kolki ŭ pieśniach jaho imia? Źbiehłi lety za latami. Jak nia našy, našy pieśni; I my sami, jak nia sami. A naš javar? Až baleśnie... Za pakutnaj za haroju Płača chmurny, adzinoki I kivaje hałavoju, Ŭsio kivaje ŭ śviet daloki...
1909
|
|