РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Палац
Стогнуць пад мурам халодным таполі;
Крыліцца ў ветках начніца;
Моляцца совы па днеўным прывольлі;
Вецер калыша званіцай.
 
Сьцелюцца мжакі асеньняй валокны;
Вечар нялюдзен, трывожан;
Шыбамі звоняць палацавы вокны,
Ценямі мур упрыгожан!
 
Высакі, бледны адвечныя сьцены,
Мары-слупы чарадою;
Важны дзядзінец, трава па калена;
Сад з агародай жывою.
 
Дымна замглелі, як блудныя вогні,
Ў вёсцы далёкай лучыны...
Весела, ярка ў палацы сягоньня,
Хвіляй-мінутай – гадзіна.
 
Шыбы зардзелі блысканьнем няўхватным,
Кружацца пары, мігаюць;
Душы да славы ўсябратняй ня здатны,
Вокліка суму ня знаюць.
 
Бел, як астрог сярод пусткавай пашы,
Думку палац неспакое:
Штось да яго парывае і страша;
Зводны, аздобай пакоі.
 
Неўглядзь за поўнач насьпела часіна,
Сон на пакоі паў ройма...
Досьвета ў вёсцы далёкай лучыны
Далей мігцяцца па-свойму.
 
1909
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.