Як хмуран пагляд туманны,
Як заўцы-званы.
На няцьвіўшыя паляны
Леглі курганы.
Як на белі плесьні-плямы,
Як зрубы-зьвяны,
Сярод выдмаў, сярод ямаў
Дрэмлюць курганы.
Хто калі туды заглянуў,
Дзе ляжаць яны, –
Як хмуран пагляд туманны,
Сумны курганы.
Хто зачэпіцца іх межаў,
Хто чапне іх сны,
Як званы на цёмнай вежы,
Стогнуць курганы.
Дзівам дзіўлюцца з праяваў
Маткі ды сыны:
Скуль такую ўзялі славу
Наспы-курганы?!
1909
|
|
