Першыя песьні – першыя чуткі
Шчасьце зазнаці хаценкі нясьмелай,
Першыя думкі вольнай мінуткі
Птушкамі вымкнуць на сьвет гэты белы.
Што іх чакае, што іх спаткае,
Чым блаславяць маладога музыку:
Ці прыгалубіць ласка людская,
Ці заплююць яго сьмехам, прытыкай?
Грошы за песьню рэдка хто плаце,
Часта акінуць нямілым паглёдам;
Песьня паэту ўсё тут багацьце, –
Цешыцца, плача у песьні з народам.
Што людзі скажуць, што зробяць зь песьняй,
Бог зь іхнім судам, насьмешкай, пахвалай!
Зганяць – дык будзе трохі балесьне,
Выхваляць – шчасьце хоць раз бы спаткала.
Вечна рвучыся думкай да сонца,
Кепска нікому ня думаў ніколі,
А калі й кінуў лішняе слоўца, –
Гэта знак толькі жыцьця у нядолі.
Сьмерць пяўца возьме мо і сягоньня,
Чорнай зямелькай накрыюць павекі,
Песьня жыць будзе, ў магіле ня ўтоне,
Блага ці добра – жыць будзе навекі!
1906
|
|
