Не шасьцяць каласы, Звон ня валіцца з касы, Не кладуцца ў стог пласты, Толькі сыплюцца лісты На яловыя кусты, На сухія верасы. Не іскрыцца небазбор, Не цьвіце трава-чабор, Не цыгліць птушыны стан, Толькі поўзае туман, Вецер б’е ў нямы курган, – Шапаціць імглісты бор. Змога вольная снуе, Вочы ўставіўшы свае, То галубне, то пужне. Сэрца б’ецца у паўсьне, Думка сэрцу аб вясьне Здрадны голас падае.
[1909]
|
|