РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Сьнег
Залягла, як пасьцель,
Лебядзіная бель
На загон, на курган.
І кажан, і груган
Занямеў не на сьмех:
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
За старухай-зямлёй
Ты пасьцель, дружа мой,
Узваліў на душу,
Як бы крыж на мяжу,
I ўжо рад не на сьмех:
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
Думкі, сэрца, паглёд
Абліў лёд, скаваў лёд.
Так спавіў, спавіў сам,
Каб лягчэй было там,
Дзе жыцьцё не на сьмех:
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
Ты і жыў, і любіў,
Ты ня ўмёр – і забыў,
Каб нічога ня дбаць,
Сьмела ўдаль паглядаць,
Быць самым не на сьмех...
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
Хтось – сваяк, не сваяк –
Як жыў, скончыўся так.
Прагудзеў поп і звон,
Ідзі з памяці вон:
Бой за хлеб не на сьмех!
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
Мо’ і лёгкія дні...
Не зачэпяць ані
Ні бяда, ні нуда,
Ні агонь, ні вада...
Само шчасьце, сам сьмех!
      Гэта сьнег, толькі сьнег...
 
[1909]
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.