|
Pakachaj mianie, dziaŭčynka...
|
Płyvie rečačka dałinkaj,
Rybak šmat u jej;
Pakachaj mianie, dziaŭčynka,
Jak rybki ručej!
Biez vadzicy b anikołi
Rybki nie žyłi;
Biez kachańnia ščaścia, dołi
Niama na ziamłi.
Niama z kim działici hora,
Smutku i paciech;
Vyłi śloz choć ceła mora,
Čužym budzie śmiech.
Chto ž kachaje, ŭsio zhadaje,
Adčuje dušoj;
Nie čurajsia ž, dziaŭčynačka,
Serca mnie ŭspakoj.
Razam budziem žyci ŭ chatcy,
Razam pieśni pieć;
Budzie rajem śviet zdavacca,
Ŭsio praŭdaj jaśnieć.
Ataču ciabie z dušoju
Apiekaj svajej;
Nie zaznaješ ty za mnoju
Kryŭdu ad ludziej.
Žyćcio budzie słacca kvietkaj,
Soncam zabłiščyć;
Hej, u dołi dobraj hetkaj
Śloz nia budzieš łić!
Pakachaj ža mianie tolki
Usiajej dušoj,
Nia daj z žalu marnavacca,
Serca supakoj!
[1906–1909]
|
|
