РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Грабар
Ўжо даўно у вялікім у горадзе
          Жыў грабар, слаўны ў дзеле сваім;
Колькі жыў, адно рыў ён нябожчыкам
          Долы-сховы сякім і такім.
 
Ці багач, ці бядак, днём ці ночаю, –
          Супачынку ня знае грабар;
Ноч і дзень, як той цень, ён на могільцах
          Сам з рыдлёўкай сваёй – гаспадар.
 
Пакуль там з дамавінаю ўладзяцца,
          Змыюць цела, пакуль прыбяруць,
А ў яго ні зь сяго дол і выкапан,
          I ня змыліцца ў меры нічуць.
 
Як дамоўку спускаюць вяроўкамі...
          Ажно дзіў, які важны спачын:
Глыбіня, шырыня дапасованы,
          Не дагодзіць так бацьку і сын.
 
А засыпе зямлёй супакойніка,
          Які насып удоўжкі і ўзвыш!
I дзярном-дываном бераг высьцеле,
          I з каменьчыкаў высьцеле крыж.
 
Доўга-коратка жыў так – няведама,
          Пэўна, жыў, колькі трэ’ было жыць;
Але вось, як на злосьць, і абрыдала
          Яму гэтак штодня ямы рыць.
 
Без канца неспакойства штодзённае;
          Як на варце, з рыдлёўкаю стой;
Пахаваў, насып даў небарачніку, –
          Бач, другі ўжо расстаўся з душой.
 
Каб за раз ад усіх адкараскацца,
          Вось тады б то аддыха была!
Песьні б пеў, не мадзеў сьвятам, буднямі;
          А так – доля ня тое дала:
 
Мрэ адзін, а ўсё зь ім не ўмяншаецца;
          На яго мейсца родзіцца пяць...
Пакруціў-памуціў мазгаўніцаю
          Той грабар і штось выдумаў, знаць.
 
Ён рыдлёўку сваю жалязяную
          Кавалю пацягнуў, паказаў;
Як зьмяю, так сваю землякопніцу,
          Насталіць, натачыць прыказаў
 
I давай ён тады дзіву дзіўную
          Апраметна капаць глыбіну,
А ўсё так, не ’бы як, не спыняючысь,
          Верне брылы адну на адну.
 
Хто спытае: каму? – не адказвае,
          Адно толькі ямчэй капане;
Аб нічым аб другім і не ўздумае,
          Думку зьвёў аб ядзе і аб сьне.
 
Рые тыдзень, другі; яма большыцца;
          Ўжо кладзе за адкосам адкос;
Дол глыбок, і пясок над магілінай,
          Як і глыб, – гэтак высака ўзрос.
 
Ўжо к канцу далакоп падбліжаецца,
          Ўжо работы ўсяго на паўдня;
Чуць-чуць схоў не гатоў недзе некаму...
          Не стрывала матуля-зямля:
 
Ў яму рухнула зьверху, хаваючы
          Грабара і яго працу ўсю...
Але што ж? Для каго ж дол быў копаны?
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
          Грабар яму ўсяму рыў Жыцьцю!
 
1910
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2021. Беларусь, Менск.