Ty, viernaja,
Nie spała pa načach.
Płyłi pierad vačyma
Karcinki z vystaŭki
Ŭniz pa ciačeńni Lety.
Ty ŭ soty raz zachodziła ŭ raku,
Vyłoŭłivała zhadki, a jany
Ciakłi skroź palcy.
Tvajo žyćcio – to płytki, to hłyboki sum
Plus suma papiarednich žyćciaŭ.
Ty, ščyraja,
Svajho imia ŭ hazetnych zahałoŭkach
Bajałasia.
Ci ščaście žyć z raspranutaj dušoj?
Jana satkanaja z piaščoty,
By skura niemaŭlaci,
I maje dziŭnavaty prysmak
Ci to kryvi, ci to sakury. A nasamreč
Smak vieršaŭ,
Bo słova stała tvaim ciełam.
Ty, čystaja, -
Skarbonka
Jaho pažadnych pozirkaŭ,
Ledź zaŭvažnych dotykaŭ
I niaŭłoŭnych podychaŭ,
Raźmieńvaješ svoj śviet na miedziaki,
Nie čakajučy padziaki,
Tolki tamu,
Što z hłybini jaho vačej
Na ciabie hladzić zaspanaja svaboda.
19 – 20 žniŭnia 2008
|
|
