РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
На начлезе
Вецер хвалі ўперад гоне, вербы гне,
ходзяць спутаныя коні ў тумане.
          Буланыя мае коні
          капытамі ціха звоняць
          ў сэрца мне.
 
Доўга, доўга ноччу цуднай я ня спаў, –
аганёк па полі блудны вандраваў...
          Доўга песьня салаўіна
          ня сьціхала між галінаў,
          сярод траў.
 
Доўга, доўга чуў дзявочы зь вёсак сьпеў,
аж пакуль рагаты месяц не самлеў...
          Пакуль хлопцы не паснулі,
          агонь ветры не раздулі,
          аж згарэў.
 
Ноч была як быццам казка сіняя...
Пакуль зоры не пагасьлі, думаў я,
          што, чым зоры праз галіны –
          чараўней глядзіць дзяўчына,
          ой, мая!..
 
Ходзяць коні, ходзяць ў раньнім тумане...
Ўстануць хлопцы ды дахаты пажанем.
          Вецер хвалі ўперад гоне,
          яны роднай песьняй звоняць
          ў сэрцы мне...
 
1938
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.