Ня веру, ня веру, каб ў сьцюжы замерзла,
што цудна вясной расьцьвіло,
ня веру, ня веру, каб колісь замерла,
што песьняй толькі жыло.
Што вецер крылаты у небе сасватаў,
калі зацьвіталі сады,
ды зоры у далі вясельле спраўлялі,
аж месяц упіўся бляды.
Ня веру, ня веру, каб днём жыцьця шэрым,
камусь заламалась крыло,
ня веру, ня веру, каб згасла, замерла,
што песьняй толькі жыло.
1940
|
|
