Лятуць гусі, лятуць шнурам,
бы вясьняны сьцяг,
праз туманы хмараў бурых,
ў непагоду, празь віхуру,
дзе радзімы шлях.
Лятуць гусі, лятуць дружна,
вернай грамадой,
па тым Краю сэрцам тужаць,
дзе дзяўчаты белы кужаль
сьцеляць над ракой.
Сіні шлях вачыма мераць,
рэжуць стальлю крыл,
і глыбока, цьвёрда вераць,
што убачыць родны бераг
стане, стане сіл.
Лятуць гусі ў Край Радзімы
бы вясна ляціць!
Ўжо забыліся пра зіму –
будуць днямі маладымі
сабе гнёзды віць.
Панад Нёмна шляхам водным
вольна пралятаць,
у палёх, лясох свабодных
свае дзеці ў Краю Родным
будуць гадаваць.
1941
|
|
