Бацька мой родны,
родзіч мой мілы.
Глядзеў ты ўсьлед мне, здаецца, учора.
Сёньня ня знаю нават магілы,
дзе твае косьці злажыла гора.
Бацька мой сільны, табе б спакойна
сеяць пшаніцу на родных гонях,
у дзень кірмашны вокам нямыльным
ацэньваць коні.
Табе б на плечы сыноў-асілкаў
пакласьці рукі ў гадоў зьмярканьні
і ўнукам баяць пра ўсе памылкі,
пра ўсе уцехі юнасьці раньняй.
Табе б ад маці лепшы кусочак,
табе б зь сябрамі чарка ў бяседзе,
пашана ўнукаў, апека дочак,
пачэсны гонар у нашым родзе.
Бацька мой родны,
даруй, што старасьць
тваю я сэрцам недаглядзела.
Несла ў далонях сваю ахвярнасьць,
несла і раптам асірацела.
Дзе твае косьці сёньня? Ня знаю.
Апошніх сьпеваў ужо не пачую.
Хмары навісьлі над нашым краем,
на родных гнёздах вораг лютуе.
1943
|
|
