Усю ноч аж да ранка Пад напевы трысьця Ловіць хваляй Зэльвянка Адгалосы жыцьця. Калі вецер патопіць Семя зор у вадзе, Забяжыць сюды хлопец І дзяўчына зайдзе. То пасядуць на бераг, Злучаць рукі бяз слоў. То кахаюць і вераць, То расходзяцца зноў. А Зэльвянка, як маці, Ловіць невадам хваль I глыбока хавае I каханьне і жаль. Умее сьлёзы уцерці, Знае гоечы лек. Злучыць вусны і сэрцы, Злучыць рукі навек. I мяняюцца песьні, I мінаюць гады. Маладосьць адплывае З быстрай хваляй вады. Толькі казкі ня гінуць Пра каханьня дзянькі. Застануцца ўспаміны Не для любай ракі. Забяжыць сюды хлопец, Прыйдзе сівы дзядок, Пакуль жыць будзе Зэльва, Наш малы гарадок.
1963
|
|