РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Ён і яна
Гэткай пары на сьвеце
Роўных ім не было:
Ён арлом мог глядзеці,
Ёй да твару ўсё йшло.
 
Безь яго ёй ня жыці,
А яму безь яе,
Думка ў думку злажыці
Так умелі свае.
 
Не чапалі іх мукі
I ні крыўда, ні плач,
Да ўсяго мелі рукі –
Толькі знай, толькі бач!
 
Слава йшла полем-борам,
I то йшла ня 'бы як –
Ажна цёмненькім зорам
Было зайздрасна так.
 
Скуль яны узяліся,
Гэта ім толькі знаць;
Да іх кожны маліўся,
Ці за іх – не згадаць!
 
Так жылі, многа сьцёрлі
Лет сваіх маладых;
Як жылі, так памёрлі,
Пахавалі так іх.
 
Так патухла іх імя,
Дый праз завід, ці што,
Не заплакаў над імі
I нідзе, і ніхто.
 
Толькі чулыя людзі
Ўзьнесьлі насып зь зямлі,
Далі камень на грудзі,
Напіс важны далі:
 
«Дзьве душы Бога просяць,
Каб хоць так бедным ім
На тым сьвеце жылося,
Як тут зь імі жывым.
 
Бо жыла так прыгожа
Гэта пара адна:
Ён быў Голад-нябожа,
А Няволя – яна».
 
1910
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2021. Беларусь, Менск.