РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Якуб Колас
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Кветка
За агарожаю перад астрогам
      Ў ціхім куточку адна
Кветка красуе на грунце убогім,
      Хораша зьзяе яна.
Двор непрытульны і глеба пясчана,
      Грунт весь убіты, як ток.
Сонца ня сьвеціць скрозь шчэлін паркана,
      Выдзьмухаў вецер весь сок...
Белая крошка роскаю Божай
      Чыста абмыта, зяхціць.
Рад любавацца я кветкай прыгожай –
      Міла яна так глядзіць.
Мне ўспамінаюцца вобразы мілыя
      Роднага краю, палёў,
Бедныя вёскі, хаты пахілыя,
      Песьні зялёных гаёў;
Вузкія стужкі меж зеляненькіх,
      Жыта палоска, лянок...
Рэчы пявучыя нівы благенькай,
      Ўзгорак, курганчык, лясок.
Толькі ж мне шкода кветкі: сіроткай
      Ціха схілілась яна
За агарожаю, як за рашоткай,
      Сонцу, людзям не відна...
Мілая кветка, дзіцятка поля,
      Межы зялёнай убор!
Як ты папалася з волі ў няволю?
      Як заняслася на двор?
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.