Як зайгралі, загудзелі Гусьлі-самаграі, Панясьліся, паляцелі Песьні па ўсім краі. Ад паляны да паляны, Ад бора да бора Плыве голас неўніманы, Як бы хвалі мора. Аб вялікай аб старонцы, Беларусі-маці Жальба страшная бясконца Ўсё чуваць-чуваці, Як душы таёй пакутнай, З-пад магільнай пліты Гоман веча ў гусьлях чутны, Чутны звон разьбіты; Хоць разьбіты, хоць забыты, – Для ўсіх зразумелы, I ад сьвету аж да сьвету Слухае сьвет цэлы. Плачуць, жаляцца спрасоньня Гусьлі-самаграі, Аж, здаецца, пушча стогне, Курган уздыхае.
[1906–1910]
|
|