Сядзь тут, пад крыжам, сядзь, аддыхні!
Змучаны, браце, дарогай!
Ты без аддухі многія дні
Шоў сіратою паміж людзьмі,
Ждучы спачынку з трывогай;
І не знайшоў ты друга нідзе,
Што запрасіў бы ў хаціну,
Дзе б ты забыўся аб горкай бядзе,
Што за табою з горам ідзе,
Дзе б аддыхнуў ты часіну.
Дзе б табе далі цёплы куток,
Каб не калеў на марозе;
Каб ня млеў, хлеба далі б кусок,
Веры і сілы дзе б ты, дружок,
К дальшай набраў бы дарозе.
I не знайшоў ты хаткі такой;
Дальш ісьці мала ўжо сілы;
Сядзь тут, пад крыжам, браце ты мой!
Тут як спачнеш ты з бурлівай душой,
Дойдзеш лягчэй да магілы.
[1906–1910]
|
|
