Нудна ў думках Тамаша,
Нудна, адзінока,
Рвецца сэрца і душа
Недзе, эх! далёка!
Птушкай бы ляцеў, ляцеў
Весела, разгонна,
Па-над хатку, па-над хлеў,
Па-над бор зялёны.
Эх! ляцеў бы глянуць, чуць
Неба сіне мора,
Як гуляюць, як жывуць
Сонца, месяц, зоры.
Стуль, спусьціўшысь на сяло,
Так туліў, туліў бы
Ўсё, ўсё чыста пад крыло:
Брата, вёску, скібу.
I сказаў бы ўсё усім
Аб нябеснай долі,
Аб вялікім шчасьці ў ім,
Аб вялікай волі.
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
Нудна ў думках Тамаша,
Нудна, адзінока,
Рвецца сэрца і душа
Недзе, эх! далёка!..
[1906–1910]
|
|
