Смутна мне, Божа! Куды я ні гляну,
Куды ні мчуся з маркотнай душою,
Бачу, што шчасьця зары не дастану,
Бачу, што вечна ня знаць мне спакою.
Гляну на быт свой, што век не ўзьвяселіцца,
На змарнаваную моладасьць з гора,
Бачу, што трудна на долю надзеяцца:
Будзе так заўтра мне, як было ўчора.
Цяжка ў час буры сасонцы хістаціся,
Коласу зімку праводзіці ў полі,
Цяжка са шчасьцейкам быць і расстаціся –
Цяжэй жа шчасьця ня знаці ніколі.
[1906–1910]
|
|
