Jak źmierknie, jak noč dzień zvajuje I zoraŭ pajavicca znak, Pa nivach, pa siołach šnuruje Tudy i siudy vaŭkałak. U poŭnač na pni i na stałi Źnimaje, ŭździavaje svoj vid; Nia kiemić ni kryŭdy, ni žalu, Ni naspaŭ mahilnych, ni płit. Na viery ludskoj i pavazie, Chavany miž jaraŭ i łoz, U kožny nadvorak załazie I vodzić truśłivaść za nos. Panošycca ŭ kožnaj pryhodzie, Śmiajacca nia daść nad saboj; Małitvy na huby navodzie, Jak łistam, trasie ciemnatoj. Ci z łaskaj jaho, ci niałaskaj – Rachunak viadzie zababon; Składajecca kazka za kazkaj, Paddanych źjarmiŭ jon miljon. Let tysiačy źjeła niapamiać, Za boham uzvodzicca boh, Sto ŭśpiełi praŭd novych spahanić – Nichto vaŭkałaka nia zmoh. Jak tolki ziamla zanačuje I zorak abojduć rady, Pa nivach, pa siołach šnuruje, Šnuruje tudy i siudy.
[1911]
|
|