РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Вярба
Стаіць вярба сухая
У полі на мяжы,
Кару з галін сьпіхае,
Галіны – як крыжы.
 
Ці непагадзь іх мые,
Ці сьпеката пячэ, –
Ўгару глядзяць нямыя,
Штогод нямей яшчэ.
 
Шчабетлівая птушка
Папеці не ляціць,
I мятлічак, і мушка
Гняздо баяцца віць.
 
Адно птах несьвянцоны
Спраўляе свой папас...
Падбітыя вароны
Ды груганы падчас...
 
А ўсесьвяточнай ночай,
Як ляжа цемната,
Ў сухой вярбе ляскоча
Асеньняя слата.
 
Галодны вецер сьвішча,
Шалее ў злыбядзе,
Цямняцкае ігрышча
З сухотніцай вядзе.
 
Праклённы хохат-рогат,
Выклічыны жуды,
I жальны ціхі ёкат
Там чуецца тады.
 
Ў такі час кажуць людзі
Аб той вярбе сухой:
Хай Бог судзьдзёю будзе
Над грэшнаю душой.
 
1911
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.