Божа, Божа, твая воля! (Хоць і, можа, гэта грэх!) Што за жыцьце, што за доля – Проста плач бярэ і сьмех! Чорна ў хаце, непрыбрана, Парасяты пад палком, Павуцінаю заткана Столь і кут над абразом. Дзеці ўстануць пасьля ночы – Крык, хоць вушы затыкай, Дым з камінка лезе ў вочы, Дзед сярдуе – ая-яй! А як часам дзе зьбярэцца Ў хаце з пару шчэ жанок, Сварка тая не зьвядзецца – Дзень грызуцца за гаршчок. А ўмяшаюцца мужчыны – Ну і пойдзе латата! Паўплятаюцца ў чупрыны, Рэдка стане барада. Так і век ператаўчэшся, I няма таго дабра, Покі жыць ты прыбярэшся – Паміраць табе пара.
|
|