РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Аблокі
Абуджаецца родны край,
гладзяць косы вятры пералётныя.
Бохан хлеба, нібы каравай,
у ручнік матуля загортвае.
 
А птушыная скрозь мітусьня!
Завушніцы на гольлі бярозаў.
Урываецца ў сьмех вясна
зь белых дрэў, зарунелых барознаў.
 
Так лагодна ў вільготных палёх
вецер гладзіць русыя косы.
Гнуцца травы пад пальцамі ног,
шчэ зь вясны бялюсенькіх, босых.
 
Аблачыны-гускі плывуць,
ўзьвейна-лёгкія, зь белага пуху.
Так шчымліва узьняць галаву –
адгалоскі далёкія слухаць.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.