РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баразна
Вярніся зноў, вясновы вецер звонкі!
I голас таты за вярсту чуваць:
– Гэй, не мыляйце, хлопцы, з баразёнкі!
Сур’ёзна трэба плугам кіраваць.
 
Каб роўна рэзаў плуг барозны-струны,
каб не глыбока і ня плытка браць.
Калі папар засееш, з добрай руні
найлепей тое ворыва відаць.
 
I сеяла ўся Беларусь, грала,
у хатах прала, ткала давідна
і толькі думкі новыя снавала
і душы высвабоджвала зь ярма.
 
Аджыў наш плуг сваё жыцьцё пачэсна,
сярпочак пад паветкаю спачыў.
I не на лавах, на адказных крэслах
сядзяць сыны, што адышлі ад ніў.
 
Ня плугам, яркім лазарам працуюць.
Бяруць за чуб жыцьцёвы пералом.
Высокаю энэргіяй кіруюць
і пішуць самалётавым крылом.
 
I крыкнуць хочацца нашчадкам юным:
– Змагайцеся зь няведамым сьмялей!
Прастуйце плугам, каб барозны-струны
і ворыва ня горш, як у людзей.
 
Шляхі жыцьця – запрэжаныя коні,
гаспадароў хай слухаюць яны.
Трымайце лейцы моцна у далонях
і не мыляйце роднай баразны.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.