У забыцьці.
Мяне ніхто ня чуе.
Насупраць ветру я адна стаю.
У марах толькі тое,
што люблю я,
і песьні, што ў душы бяз слоў пяю.
Ля вокнаў шчырыя шчабечуць птушкі,
махае бусел крыламі здалёк,
маланкай сіняй асьвятляе душы
сярод калосься ў полі васілёк.
Не, не адна.
Мне хмары з паднябесься
зьліваюць ціхі дожджык на загон.
На гольлі дрэў снуе вятрыска песьню,
яе зьвіваю і праду, як лён.
|
|
