Дамоў – на масточак калінавы рванеш – гатовы ізноў падняцца, бадай, па-бусьлінаму клякочучы песьні з палёў. Дамоў – гэта сэрцам да сэрца. Дабрыдзень, мая маладосьць! Душой акрыяць, адагрэцца і словам сагрэць кагось. Тут хлеба акраец, як мёд. Падушка, як пух лебядзіны. Бацькі. I магілы. I род. Зямлі сваёй подых глыбінны.
|
|