РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Па-беларуску
Задумана стаяць на ўзьлесьсі хвоі.
Вятры зь бярозаў лісьце замялі.
Нам дорага заўсёды ўсё жывое,
што побач з намі дыша на зямлі.
 
Равуць зубры, як продкі навучылі,
сівую пражу павукі прадуць.
Арол у хмарах распраўляе крылы,
каб даляцець да мэты вольных дум.
 
I добра так бывае ў сьвеце, строга.
I нельга кідаць лёс на самацёк.
Свой шлях у кожнага, свая дарога,
праверана вякамі і жыцьцём.
 
З дабром да роду, з ласкай да суседзяў –
ад прадзедаў парадак на зямлі.
Шурпатасьці, усе памылкі, беды
вякі даўно нам з душаў саскраблі.
 
I гонар свой – ня трэба нам благога.
I звычай свой па-людску жыць зь людзьмі.
Дабро сваё, ня трэба нам чужога.
I будзе ўсё. Бо з працавітых мы.
 
Зжынаем хлеб. Гадуем скібу-скварку.
Ня ворагі, сябры ў нас навакол.
Умеем хораша разладзіць сварку:
– Сядайце, госьцейкі, за наш гасьцінны стол!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.