РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Разьвітальна заплакала восень
Разьвітальна заплакала восень,
кроплі сьлёз на маім вакне,
ветру вольнага хор стогалосы
ў чыстым полі сумуе па мне.
 
Я з раўнін, дзе туманна і сіне,
вольна сэрцу, прасторна для дум.
Гасіць восень дажджамі касымі
жар рабінаў.
Сячэ лебяду.
 
З урадлівых засеяных гоняў,
з чыстых рэк,
што ўвабралі ў плынь
ліўні сьлёз сялянак прыгонных
і няволі агорклы палын.
 
Зь беларускай учэпістай гліны
і з рабра прынямонскіх вярбін,
я галінка ля белага тыну
незабыўных адвечных сьвятынь.
 
Маё сэрца зь зямлёю зраслося.
Калі восень бярозы сагне,
ветру вольнага хор стогалосы
ў чыстым полі сумуе па мне.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.