Ноч дыша цяжка, канае нібыта,
і таму так нявесела мне.
Неба зорамі моцна прыбіта,
так пагрозна маўчыць у вакне.
Не. Ня трэба! Цяжкасьці-важкасьці
слабым, прывучаным ныць
маем права жыцьцёвыя радасьці
на зямлі між людзьмі падзяліць.
Вымыты ў росах, прапахнуты зёлкамі,
абапёршыся на пляцень,
падперазаўся цуднай вясёлкаю
нованароджаны дзень.
|
|
