1
Pra što šapočaš, haj,
Prazrysty, vieraśniovy?..
Para spraŭlać abnovy.
Čakaj mianie. Čakaj.
Žyvyja my z taboj.
Zvyčajnaja padzieja.
Adkružyć łistaboj,
I śniehaviej advieje.
Nakinieš na plačo
Zialony šoŭk majovy.
Viasiołaje dziaŭčo
Huknieš sakretnym słovam.
Nia ścierpić, prybiažyć,
Prytułicca travinkaj...
Ach, žyć dy nie tužyć,
Nie vypuskać z abdymkaŭ!
Nie pasłablać vuzły,
Što palcy pasplatałi!..
Žytniovyja vazy
Na tok pašybavałi.
2
Za hajem znoŭ pačaŭsia haj.
Nia ŭspomniu, što było da haju.
Usio napierad zabiahaju
Sabie samomu...
A, niachaj!
Dalboh, ničoha nie škada.
Byvaje voś para takaja,
Kałi žyvieš, niby ściakaje
Z paloŭ napojenych vada.
Što znać, kudy jana ciače, –
Hadać, kudy biažyć daroha!..
Nichto na śviecie nie ŭciače
Ad losu, ad siabie samoha.
I mnie z samim saboju žyć,
Jaki ŭžo jość ja, dzie tut dziecca.
Žyć, jak ščaśłivaje śmiajecca,
Žyć, jak balučaje bałić.
|
|
